W przypadku zgonu często dochodzi do sytuacji, gdy znajomi lub krewni nie orientują się, że bliska im osoba odeszła i jej ciało narażone jest na długoterminową ekspozycję. Zazwyczaj dzieje się tak, zwłaszcza gdy ktoś zamieszkiwał samotnie. Mniej więcej od drugiej doby po śmierci ludzkie ciało zaczyna ulegać procesowi rozkładu, który obejmuje wszystkie komórki organizmu. Towarzyszący temu zapach jest tak intensywny i nieprzyjemny, że może spowodować nudności i zawroty głowy, zwłaszcza w bardzo zaawansowanym stadium.
Wiele osób zastanawiając się nad tym, jak pachną ludzkie zwłoki, kieruje swoje skojarzenia w stronę odoru padliny. Ponieważ procesowi rozkładu ciała człowieka towarzyszy wydzielanie się podobnych związków chemicznych, co u zwierzęcia, stanowi to trafną, lecz nie dość dokładną analogię. Do czego można porównać zapach zwłok? Według wielu osób odór ten jest zbliżony do zapachu metalu, a może nawet przypominać aromat rozpuszczalnika czy czosnku. To mieszanka jednocześnie kwaśna, słodka i ostra. Najczęściej jest unikalna dla każdego zmarłego, za co odpowiadają różnice w mikroflorze bakteryjnej czy składzie tkanki tłuszczowej.
>
Źródłem fetoru ludzkich zwłok są uwalniane z ciała związki chemiczne, powstałe wskutek procesów gnilnych białek, takich jak toksyczne aminy, zwane ptomainami. Należą do nich kadaweryna, putrescyna, neuryna, spermina i spermidyna. Mieszankę takich związków nazywa się trupim jadem.
Zapach zwłok jest uzależniony od stężenia wszystkich tych składników chemicznych. Wpływają na niego przede wszystkim:
Kadaweryna – która powstaje w jelicie grubym i razem z putrescyną odpowiada za nieprzyjemną, specyficzną woń.
Putrescyny – organiczny związek chemiczny (tetrametylenodiamina), w największym stopniu powodują intensywny, nieprzyjemny zapach. Na początkowym etapie są toksyczne.
Spermidyny i sperminy – o amoniakalnym, lekko rybim zapachu.
Dodatkowo zapach gnijących zwłok potęgują wydostające się z ciała gazy. Mogą one także powodować wyciekanie płynów rozkładowych. Brak dostępu do tlenu sprawia, że bakterie w organizmie zaczynają się namnażać w niezwykle dużym tempie. Rozkładające się zwłoki podlegają procesowi autolizy, podczas której elementy komórek organizmu zostają trawione przez enzymy. Autoliza odpowiada za pierwsze nieprzyjemne zapachy, przynoszące skojarzenie z fermentującym jedzeniem. Na natężenie odoru wpływ ma duża wilgotność oraz wysoka temperatura w pomieszczeniu. W zaawansowanych stadiach gnicia odór przyciąga owady, a mające styczność z ciałem denata przedmioty z otoczenia przechodzą fetorem.
Samodzielne pozbycie się zapachu zwłok stanowi nie tylko problematyczne, lecz także ryzykowne dla zdrowia, zadanie. Wydobywający się z ciała trupi jad jest toksyczny, dlatego jego dekontaminacja wymaga zastosowania procedury prewencyjnej. Wiemy, jak śmierdzą zwłoki, a podczas sprzątania po zgonach korzystamy ze specjalistycznych metod i sprzętów. Używamy kombinezonów ochronnych, a także masek z filtrem, co pozwala nam uchronić się od nieprzyjemnych zapachów i ryzyka zakażenia chorobami.
Podstawową praktyką jest pozbycie się wszystkich rzeczy osobistych i wyposażenia, które uległy skażeniu, ponieważ zapach rozkładających się zwłok przenika do całego otoczenia. Meble poddaje się utylizacji termicznej. Zdarza się również, że musimy zdjąć podłogę, a nawet skuć wylewkę. Aby przywrócić lokum do dawnego stanu, wykonujemy nasze usługi kompleksowo, oczyszczając powierzchnię ze wszystkich niebezpiecznych elementów i skażeń, a procedurę kończymy testami kontroli mikrobiologicznej.
Zapachu rozkładającego się ciała nie da się porównać wprost do innych nut zapachowych materii organicznych. Niezależnie jednak od jego natężenia, staramy się działać szybko i sprawnie, z poszanowaniem uczuć krewnych i bliskich osoby zmarłej. Dekontaminacja jest wieloetapowa, ale kompleksowe działanie pozwala przywrócić w lokum dawny zapach. Wszystkie osoby, które mierzą się z tak trudnym problemem, mogą liczyć na naszą pomoc.
